Latin Grammarians Collection
ERC

Prisc. ars

Prisc. ars 18, 50, 1 - 18, 53, 1

50119Vergilius in IIII 20georgicon: ‘sin duram metues hiemem parcesque futuro, / 21contusosque animos et res miserabere fractas’, pro ‘parcito’ et 22‘miserator’; idem in bucolico: ‘alternis dicetis, amant alterna 218, 1Camenae’, ‘dicetis’ pro ‘dicite’; 218, 1Horatius epistularum I: ‘si te 18, 2forte meae gravis urat sarcina chartae, / abicito potius quam 18, 3quo perferre iuberis / clitellas ferus impingas’, pro ‘impingito’; 18, 4in eodem: ‘viribus uteris per clivos, flumina, lamas: / victor 18, 5propositi simul ac perveneris illuc, / sic positum servabis onus’, 6pro ‘servato’, quomodo ‘uteris’ pro ‘utitor’; in eodem: ‘inter 7cuncta leges et percontabere doctos’, pro ‘legito’ et ‘percontator’. 38Graeci quoque frequenter hoc utuntur, modos verborum 9pro modis ponentes, de quibus in Atticismis, quibus Romani 10quoque utuntur, post ostendetur. 51111DE IMPERSONALIUM CONSTRUCTIONE 12Impersonalia activam terminationem habentia infInitis 13coniunguntur, ut ‘placet discere, licet dicere’; similiter ‘oportet, 14delectat, libet, decet, liquet, vacat, contingit, accidit, evenit, 15iuvat’ – Vergilius in I Aeneidos: ‘et vacat annalis nostrorum 16audire laborum’; idem georgicon II: ‘iuvat arva videre / non 17ullis hominum, non ulli obnoxia curae’. 21Possunt tamen et casibus adiungi: dativo quidem ‘placet mihi, 2licet mihi, liquet mihi, libet, vacat, contingit, accidit, evenit’; 3accusativo vero ‘iuvat me, delectat me, decet me, oportet me’; 5214accusativo simul et genetivo ‘paenitet me illius rei, pudet me 25illius rei, miseret me illius rei, taedet, piget’; 25licet tamen et per 6ellipsin dativi dicere ‘placet me facere, libet te currere, vacat te 7audire’ vel etiam ipsius accusativi, ut ‘placet discere, delectat 38audire, vacat ire, miseret, pudet’ et similia. 38Sciendum tamen 9quod, si ab aliis sint verbis activis vel neutris, eorum constructionem 10servant, ut ‘placeo tibi, placet tibi; contingo tibi, 11contingit mihi; evenio illi, evenit mihi; iuvo illum, iuvat illum’; 412quae vero non habent primas vel secundas personas, quae sunt 13admodum pauca, vel dativo, ut ‘licet mihi, libet mihi’, vel 14accusativo, ut ‘oportet illum scire’, quomodo ‘decet’ (nam 53115‘deceo illum’ ‹non› dicimus). 53115‘Debet’ quoque impersonale 16accipitur quando infinito passivam vim habenti coniunctum tres 17circumit personas, cum maxime subiunctivum verbum consequitur, 18ut ‘debet fieri a me, a te, ab illo, ut auctores legantur’.