Sacerd. 1, 14, 4 - 1, 14, 13
144DE EPENTHESI Epenthesis est, cum in medio verbo aut
14, 5littera additur, ut ‘relliquias’, aut syllaba, ut ‘Mavors’.
5DE PARAGOGE Paragoge est, cum in fine verbi syllaba additur,
ut ‘admittier orant’.
6DE APHAERESI Aphaeresis ‹vel› encope fit, cum a prima
parte verbi syllaba tollitur, ut ‘linquere’.
710DE SYNCOPE Syncope est, cum de medio verbo littera
tollitur, ut ‘oraclum’, vel syllaba, ut ‘vixet’.
8DE APOCOPE Apocope est, cum in fine dictionis syllaba
tollitur, ut ‘luxuriat’ pro ‘luxuriatur’ et ‘luctat’ pro ‘luctatur’.
9DE ANTITHESI Antithesis est litterae pro littera commutatio,
15ut ‘olli’ pro ‘illi’.
10DE METATHESI Metathesis est, cum, isdem litteris in verbo
manentibus, fit transmutatio litterarum, ac si dicas ‘leriquias’ pro
‘reliquias’.
11DE SYSTOLE Systole est, cum producta syllaba contra
20rationem metri causa corripitur, ut ‘stetĕruntque comae’ pro
‘stetērunt’.
12DE ECTASI Ectasis est, cum corripienda syllaba producitur
metri causa, ut ‘religione patrum multos servata per annos’, ut ‘re’
producatur, quae semper correpta pronuntiatur, et ‘reliquias
Danaum’ {et ‘religione patrum’}. Sed hi versus acephali dicuntur,
ut Homerus ‘ἐπειδὴ νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον’ (sicut e contrario,
in metro proceleumatico, ubi omnes breves esse debent, ponitur
novissimus pes anapaestus ‹pro› proceleumatico, ut novissima
1, 5syllaba solvatur, quae longa est, et pro duabus brevibus accipiatur,
ut est illud graecum ‘ὄνος ὄνος ἀπέθανε τίνι τίνι θανάτῳ;’: τῳ enim
longa pro duabus brevibus soluta accipitur. Nam ‘genua laba‹n›t’
sicut metricis placet, ut proceleumaticus pro dactylo sit,
duabus prioribus brevibus pro una longa positis).
10‹de diaeresi...*› |
13DE EPISYNALIPHE Episynaliphe vel synaeresis est, cum
plurimarum syllabarum dictio in pauciores concluditur, ut ‘fixerit
aeripedem’ et ‘Oelides’ ‹pro› Eolides et aëripedem.