Scaur. orth. 5, 19 - 6, 4
519‘R’ nulli consonantium praeiicitur, sed subiectivam habet
potestatem.
2010‘S’ omnibus consonantibus praeiicitur exceptis ‘h’ et
‘x’, quibus nihil praeiici potest.
21‘T’ praeiicitur litteris ‘l, m, n, r’, ut ‘tle, tme, tne, tre’.
61Et quatenus huic parti satisfactum est, hinc iam quaestiones
15quae in rationem scribendi cadunt secundum praepositae
divisionis ordinem explicare temptabimus.
2Primum igitur per adiectionem illa videntur esse
vitiosa, quod Accius geminatis vocalibus scribi natura longas
syllabas voluit, cum alioqui adiecto vel sublato apice longitudinis
20et brevitatis nota posset obstendi: nam singulares vocales et
produci et corripi possunt, unde etiam Lucilius in nono saturarum
de orthographia praecipiens ait:
2‘“A” primum est: hinc incipiam et quae nomina ab hoc sunt’,
deinde:
‘ac primum, longa ‹an› brevis syllaba, nos tamen unum
hoc faciemus, et uno eodemque ut dicimus pacto
6, 5scribemus “pacem, Pacideianum, aridum, acetum”,
“Ἆρεϲ, Ἄρεϲ” Graeci ut faciunt’;
31Item quod Lucilius ubi ‘i’ exile est per se iubet scribi,
a tubi plenum est praeponendum esse ‘e’ credit his versibus: |
2‘“Mille hominum, duo milia” item: huc “e” utroque opus: “meille”;
10“militiam” ⸢tenues: “i”; “pilam”, in qua lusimus, “pilum”,
quo pis⸣o, tenues; si plura haec feceris “pila”,
quae iacimus, addes “e”: “peila”, ut plenius fiat’.
3Quam inconstantiam Varro arguens in eundem errorem
diversa via delabitur, dicens in plurali quidem numero debere
15‘i’ litterae ‘‹e›’ praeponi, in singulari vero minime, cum
alioqui et in singulari non aliud quam in ‹plurali, neque aliud in
media quam in› extrema syllaba sonet, ut in verbis manifestum
est: dicimus enim ‘mitto’ et ‘misimus’; nisi aliam hic vult esse
rationem, quod est absurdum, ut cum verba quoque eis syllabis
constent et diversa regula corrigantur.
64Similiter peccant et qui ‘nux’ et ‘trux’ et ‘ferox’ in ‘‹‑s›’
5novissimam litteram dirigunt, cum alioqui duplex sufficiat,
quae in se et ‘s’ habet.
Quotation layer
Lucil. 351Lucil. 352-355
Lucil. 358-361