Ps. Aug. reg. 2 tit. - 2, 9
20DE PRONOMINE
21Ideo pronomen dicitur, quia vicem fungitur nominis, ut
‘hic’, ‘ille’, ‘iste’, ‘ipse’. Nam quomodo dicendo nomen explicamus
personam, ut ‘Virgilius’, sic pronomina prope eiusdem potestatis
sunt, cum tacito nomine dicimus ‘hic fecit’, ‘iste fecit’,
‘ipse fecit’.
2Pronomina aut finita sunt aut infinita aut minus quam finita.
35Finita sunt quae notant certam personam, ut ‘ego’.
4Infinita, ut ‘quis’, ‘quisque’, ‘quicumque’, ‘quaeque’, ‘quaecumque’,
‘qui’, ‘aliqui’, ‘quae’, ‘aliquae’.
5Minus quam finita sunt pronomina quae non sic definiunt
personam, ut non egeant demonstratore, quomodo dicimus
10‘ego’: nam ipsum ‘tu’ non plene finitum est, nisi in personam
direxeris digitum. Sic ergo haec minus quam finita dicenda sunt:
habent enim quandam designationem, sed non plenae significationis,
quomodo ‘ego’, ut puta pone esse turbam: non sic significantius
dicitur in turba, quomodo de turba cum unus dixerit
15‘ego’. Sed ut de multis unum significemus, quem quaerimus,
aut nomen addimus aut digitum intendimus, ut appareat certius
quem vocemus. Ergo ‘tu’, ‘ille’ et ‘iste’ et alia, quae quasi possunt
ex parte aliquam definire personam, minus quam finita vocanda
sunt.
620Prima persona, quae dicitur ‘ego’, tam in singulari numero
quam in plurali cum dicimus, non habet vocativum casum,
quia nemo se vocat ‘o ego’, ‘o nos’. Ergo sic declinatur: sing.
num. nom. ‘ego’, gen. ‘mei’, dat. ‘mihi’, acc. ‘me’, abl. ‘a me’ et
plur. nom. ‘nos’, gen. ‘nostrum’ vel ‘nostri’, dat. ‘nobis’, acc. ‘nos’,
abl. ‘a nobis’. Vocativum enim, ut dixi, non habet tam in singulari
quam in plurali.
7Sequitur declinatio secundae personae: nom. ‘tu’, gen.
‘tui’ vel ‘tis’, dat. ‘tibi’, acc. ‘te’, voc. ‘o tu’, abl. ‘a te’ et plur. nom.
5‘vos’, gen. ‘vestrum’ vel ‘vestri’, dat. ‘vobis’, acc. ‘vos’, voc. ‘o vos’,
abl. ‘a vobis’.
8Sane prima persona et secunda, id est ‘ego’ et ‘tu’, generis
omnis est: nam et vir dicit ‘ego’ et femina ‘ego’ et mancipium
‘ego’; sic ‘tu’: et viro dicimus ‘tu’ et feminae et mancipio. Sic et
10in plurali generis omnis est, ut ‘nos’, ‘vos’.
9Ex tertia persona haec est declinatio: masculino genere
sing. nom. ‘ille’, gen. ‘illius’, dat. ‘illi’, acc. ‘illum’, voc. ‘o ille’, abl.
‘ab illo’ et plur. nom. ‘illi’, gen. ‘illorum’, dat. ‘illis’, acc. ‘illos’,
voc. ‘o illi’, abl. ‘ab illis’; genere feminino nom. ‘illa’, gen. ‘illius’,
15dat. ‘illi’, acc. ‘illam’, voc. ‘o illa’, abl. ‘ab illa’ et plur. nom. ‘illae’,
gen. ‘illarum’, dat. ‘illis’, acc. ‘illas’, voc. ‘o illae’, abl. ‘ab illis’; genere
neutro num. sing. nom. ‘illud’, gen. ‘illius’, dat. ‘illi’, acc.
‘illud’, voc. ‘o illud’, abl. ‘ab illo’ et plur. nom. ‘illa’, gen. ‘illorum’,
dat. ‘illis’, acc. ‘illa’, voc. ‘o illa’, abl. ‘ab illis’.