Prisc. ars 18, 217, 2 - 18, 221, 1
1‘Ἐπὶ τούτου ‹τοῦ› χωρίου’ καὶ ‘ἐπὶ τούτῳ ἔστησαν τροπαῖον’.
2Latini frequenter et maxime historici ablativis utuntur cum praepositione
3pro genetivis et dativis in loco significationem habentibus,
4ut ‘in Tyro’ pro ‘Tyri’ et ‘in Taurominio’ pro ‘Taurominii’
5et ‘in sorte’ pro ‘sorti’.
1Ἰσοκράτης ἐν τῷ περὶ τῆς εἰρήνης: ‘‹πολλῶν ἐτῶν› οὐδὲ ἰδεῖν
2αὐτοῖς ἐξεγένετο τὴν ἀρχὴν αὑτῶν’. ‘Ἐτῶν τοσούτων’ dicunt
3et ‘ἔτεσιν τοσούτοις’. Nostri accusativo et ablativo; inveniuntur
4tamen et genetivo usi, ut Cicero in I invectivarum: ‘qui dies futurus
18, 5esset ante diem sextum kalendarum Novembrium’, ‘kalendarum’
6pro ‘ante kalendas’. Cuius testes sunt commentatorum
7probatissimi. Vergilius in I Aeneidos: ‘una cum gente tot
8annos / bella gero’. Et ‘tot annis’ dicitur.
1‘Ἔτη γεγονὼς τοσαῦτα’ καὶ ‘ἐτῶν τοσῶνδε’. Λυσίας ἐν τῷ
2περὶ τoῦ Διογένους: ‘ἦν γὰρ αὐτῇ υἱὸς ἐκ τοῦ προτέρου
3ἀνδρὸς ἐτῶν γεγονὼς ἑκκαίδεκα’. Terentius in eunucho: ‘at ille
4alter venit ad nos annos natus sedecim’.
1Attici ‘ἔτυχε τιμωρίας’ ὁ διώκων καὶ ὁ φεύγων. Similiter Latini.
2Vergilius in IIII Aeneidos: ‘ulta virum poenas inimico a fratre
3recepi’.
1Illi ‘εὐδαιμονίζω σοῦ τόδε’ καὶ ‘εὐδαιμονίζω σε τοῦδε’. Nostri
2quoque auctores hanc saepissime imitati sunt figuram. Vergilius
3in XI: ‘iustitiane prius mirer belline laborum’. Iuvenalis in V: ‘et
4pater ergo animi felices credit avaros’.
1‘Εὔχομαι τοῖς θεοῖς’ καὶ ‘πρὸς τοὺς θεοὺς’ καὶ ‘προσεύχομαι
2τοὺς θεούς’. Et nos ‘supplico te’ et ‘tibi’. Terentius in Andria:
3‘ipsum hunc orabo, huic supplicabo, amorem huic narrabo
4meum’. ‘Precor’ tamen et ‘oro’ et ‘obsecro’ et ‘quaeso’ accusativo
18, 5adiunguntur in multis locis.
1⸤Attici ‘εἰς καλὸν ἔστρεψεν’. Vergilius in III georgicon: ‘et totae
2solidam in glaciem vertere lacunae’. Idem in bucolico: ‘hos illi,
3quod non bene vertat, mittimus haedos’.⸥
1Attici ‘ἡγεῖσθαι τῆς πόλεως’ καὶ ‘τῇ πόλει’. Πλάτων Μένωνι:
2‘οὐκ ἄρα σοφ‹ί›ᾳ τινὶ οὔτε σοφοὶ ὄντες οὗτοι ἄνδρες ἡγοῦντ‹ο
3τ›αῖς πόλεσιν, οἱ ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς ἄρτι Ἄνυτος
4ὅδε ἔλεγεν’. Hinc nos ‘praeficio urbi’ et ‘praefectus urbi’ et ‘urbis’.
1Sed quando dativo adiungitur participium est, quando vero genetivo,
2nomen, quomodo ‘amans illius’ nomen, ‘amans’ autem ‘illum’
3participium, et ‘natus illius’ nomen, ‘natus’ vero ‘ab illa’ vel
4‘illi’ participium. Et fere omnia participiis similia nomina diversa
18, 5casuum constructione discernuntur: participia enim necesse est
6verborum suorum servare constructiones.
1Attici ‘ἠράμην πόλεμον πρὸς τοῦτον’ καὶ ‘τούτῳ’. Πλάτων
2περιάλγει: ‘ὃς πρῶτα μὲν Κλέωνι πόλεμον ἠράμην’. Tale est
3illud Vergilianum in VIIII: ‘volat hasta Tago per tempus utrumque’,
4pro ‘in Tagum’.