Latin Grammarians Collection
ERC

Prisc. ars

Prisc. ars 18, 257, 9 - 18, 261, 1

2579257, 1‘Οὐδέποτε’ tam in praeterito quam in futuro ponunt, quomodo 257, 2et nos ‘numquam’. 258118, 1Aristophanes ἐκκλησιαζούσαις: ‘τί δή ποτε ἐπὶ στοίχου ’στὶν 18, 2οὕτως; Οὔ τι μὴ / Ἱέρ‹ω›ν‹ι› τῷ κήρυκι πομπὴν πέμπετε;’ Nostri 18, 3quoque frequenter duplici abnegatione utuntur pro simplici, 18, 4ut ‘nihilominus’ pro ‘non’, et ‘recuso ne faciam’ pro ‘recuso facere’. 218, 1Attici ‘οὐχ ὅπως τόδε οὐκ ἐγένετο, ἀλλ’ οὐδὲ τόδε’ et rursus 18, 2‘οὐχ ὅπως τόδε ‹ο›ὐκ ἐγένετο, ἀλλὰ τόδ‹ε› καὶ τόδε’. Isocrates 18, 3Πλαταικῷ: ‘πολὺ δὲ μάλιστα ἀγανακτοῦμεν, ὅτι †ΟΥΤωΝ 18, 4ΔεΟΜεΝωΝ† τῶν ἴσων ἀξιοῦσθαι τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε 18, 5εἰρήνης καὶ συνθήκης γεγενημένων οὐκ ὅπως τῆς κοινῆς 6ἐλευθερίας οὐ μετέχομεν, ἀλλ’ οὐδὲ δουλείας μετρίας τυχεῖν 7ἠξιώθημεν’. 31In sequentibus vero: ‘καὶ Λακεδαιμονίων μὲν εἰς 2ὑμᾶς στρατευσάντων, δι’ ὑμᾶς δὲ σωθέντες, οὐκ ὅπως τούτων 3χάριν ἀπέδοσαν, ἀλλ’ ἐπειδὴ διελύεσθε τὸν πόλεμον, 4ἀπολείποντες ὑμᾶς εἰς τὴν Λακεδαιμονίων συμμαχίαν 5εἰσῆλθον’. 41Haec autem figura solet fieri vel abundante abnega­tione 2vel deficiente et a communi subaudienda. Vergilius in III 3Aeneidos: ‘non me tibi Troia / externum tulit aut cruor hic de 4stipite manat’, pro ‘neque cruor’. Idem in ...: ‘non hic Atridae nec 5fandi fictor Ulixes’: bene dixisset iam pro ‘nec’ ponens ‘vel’ et 6‘aut’ nec non etiam ‘et’. 25911Lucanus in IIII: ‘quippe ubi non sonipes 2motus clangore tubarum / saxa quatit pulsu, rigidos vexantia fre­nos / 3ora terens spargitque iubas et subrigit aures / incertoque 4pedum pugnat non stare tumultu’. Hic enim e contrario ‘­‑que’ 5atque ‘et’ pro ‘nec’ posuit et ad omnia ‘non’ in principio positum 6a communi accipitur. Idem in eodem: ‘fluvios non ille cruoris / 7membrorumque videt lapsus’, ⸤pro ‘neque membrorum videt 8lapsus’.⸥ 21Δημοσθένης κατ’Αἰσχίνου παραπρεσβείας: ‘μηδὲν λελοιπότα 2μοχθηρίας’. Sallustius in Catilinario: ‘postquam victoriam adep­ti 3sunt nihil reliqui victis fecere’. 26011Illi ‘ὀφείλει μοι τόκον ὁ δεῖνα’ καὶ ‘ὀφείλει τόδε ποιῆσαι’. Et 2nos ‘debet mihi ille usuram’ et ‘debet illam rem facere’. Nam in­finitis 3verborum tam illi quam nos frequenter utimur loco nomi­num, 4et illi quidem pro omni casu, nos autem pro nominativo vel 5accusativo, ut Persius: ‘sed bonum est digito monstrari et dicier: 6hic est’. [Idem: ‘euge tuum et velle’.] Lucanus in IIII: ‘victurosque 7dei celant ut vivere durent / felix esse mori’. 21Loco enim genetivi 2vel dativi vel ablativi et accusativi cum praepositione gerundiis 3vel supinis utimur, de quibus de verbo tractantes sufficienter 4docuimus. 26111Attici ‘παραβάλλομαι τούτῳ’ καὶ ‘πρὸς τοῦτον’. Demosthe­nes 2pro Ctesiphonte: ‘πρὸς ἐκείνους ἐξετάζειν καὶ παραβάλλειν 3ἐμέ’. Romani quoque ‘comparo tibi illum’ et ‘tecum’. Cicero 4pro Deiotaro: ‘etsi inique Castorem cum Domitio confero’.